Shakespeare’s Birthplace
(as seen between 1890 and 1905)
Są różne poglądy dotyczące pochodzenia budynku, który być może pochodzi z XV wieku, ale bardziej prawdopodobne jest, że został zbudowany w połowie XVI wieku.
Zapisy wskazują, że w 1552 r. John Shakespeare został ukarany grzywną za pozostawienie kupy mułu przed swoim domem przy Henley Street, co dowodzi, że w tym czasie mieszkał tam w domu. Jephson w swojej relacji o czasach Szekspira w Stratfordzie stwierdza, że w czasie, gdy Shakepeare się urodził, jego ojciec wynajmował tę nieruchomość, a dziesięć lat później był w stanie kupić dwa domy na własność przy Henley Street.Dom pozostał w rodzinie do czasu, gdy został po raz ostatni przekazany córce Williama Shakespeare’a, a biorąc pod uwagę, że urodził się on w 1564 roku, jest dość pewne, że tam się urodził i wychował.
WłasnośćEdit
Własność posesji przeszła na Williama w momencie śmierci Johna Shakespeare’a. Jednak w tym czasie William był już właścicielem New Place w Stratfordzie i nie potrzebował pomieszczeń przy Henley Street jako domu dla siebie lub swojej rodziny. W związku z tym główny dom został wydzierżawiony Lewisowi Hiccoxowi, który przekształcił go w zajazd znany jako Maidenhead (później Swan and Maidenhead Inn), a mały, jednonawowy dom na północnym zachodzie został przeznaczony na cele mieszkalne. Do czasu śmierci Shakespeare’a w 1616 roku zajmowała go Joan Hart, jego niedawno owdowiała siostra.
Podług warunków testamentu Shakespeare’a własność całej posiadłości (zajazdu i domku Joan Hart) przeszła na jego starszą córkę, Zuzannę. W 1649 roku przeszła ona na jej jedyne dziecko, Elizabeth, a następnie w 1670 roku na Thomasa Harta. Hart był potomkiem siostry Shakespeare’a, Joan, której rodzina po jej śmierci w 1646 roku nadal dzierżawiła mniejszy dom. Cała nieruchomość pozostała w posiadaniu Hartów do 1806 roku, kiedy to została sprzedana rzeźnikowi Thomasowi Courtowi, który przejął również prowadzenie Swan and Maidenhead Inn. Mniejszy dom pozostał zajęty przez Thomasa Hornby’ego, innego rzeźnika, któremu Hartowie wynajęli go, gdy wyprowadzili się ze Stratfordu w latach 1790-tych. Pani Hornby nadal była najemcą i kustoszem Shakespeare’s Birthplace, dopóki jej czynsz nie został zwiększony w 1820 roku.
AkwizycjaEdit
Po wygaśnięciu linii rodzinnej, domowi pozwolono popaść w stan ruiny, aż do ponownego wzrostu zainteresowania w XVIII wieku. Isaac Watts, Charles Dickens, Sir Walter Scott i Thomas Carlyle byli wśród notabli, którzy odwiedzili dom narodzin i złożyli autografy na ścianach i oknach. Wiele z tych podpisów nadal znajduje się na szybach okiennych wokół domu, chociaż podpisane ściany zostały już dawno zamalowane. Księga rejestru gości zawiera podpisy Lorda Byrona, Alfreda, Lorda Tennysona, Johna Keatsa i Williama Thackeraya.
Interesowanie nieruchomością ponownie wzrosło, gdy cały obiekt został wystawiony na sprzedaż po śmierci wdowy po Court’zie w 1846 roku. Amerykański showman P. T. Barnum zaproponował zakup domu i wysłanie go „cegła po cegle” do USA. W odpowiedzi powstał Shakespeare Birthday Committee (przekształcony w Shakespeare Birthplace Trust na mocy prywatnej ustawy parlamentu), który z pomocą darczyńców, w tym Dickensa, zebrał niezbędne 3 000 funtów i kupił dom w następnym roku.
RestorationEdit
Po nabyciu budynku przez Komitet (Trust) można było przystąpić do prac konserwatorskich. Pierwotnie Dom Narodzin stanowił część tarasu z późniejszymi domami zbudowanymi po obu stronach, a pierwszym etapem jego konserwacji było ich zniszczenie, co uznano za konieczne, aby uniknąć ryzyka rozprzestrzenienia się ognia z nich na Dom Narodzin.
Stare fotografie ujawniają, że na początku XIX wieku część frontu Domu Narodzin została pokryta cegłą. Była to ekonomiczna alternatywa dla powszechnej w XVIII-wiecznej Anglii praktyki wymiany budynków o konstrukcji szkieletowej i odbudowy z cegły. Odnosząc się do ryciny z 1769 roku, jak również biorąc pod uwagę zachowane dowody architektoniczne, rekonstrukcja przeprowadzona przez Trust w latach 1857-1864 przywróciła zewnętrzną część budynku do stanu z XVI wieku.