Understanding allergic reactions to local anesthetics
Cel: Omówienie farmakologii i mechanizmów, dzięki którym leki znieczulające miejscowo wywołują reakcje alergiczne. Przedstawiono zalecenia dotyczące właściwego stosowania środków znieczulenia miejscowego i terapii alternatywnych u chorych z udokumentowaną alergią na te środki.
Źródło danych: W oparciu o anglojęzyczne piśmiennictwo MEDLINE zidentyfikowano odpowiednie badania kliniczne, opisy przypadków i prace przeglądowe. Okresami wyszukiwania były Med1, 1990-obecnie, i Med2, 1985-1989, z użyciem terminów MeSH: nadwrażliwość na leki i środki znieczulające. Dokonano przeglądu piśmiennictwa z wybranych badań, opisów przypadków i przeglądów.
Wybór badań: Dokonano przeglądu kontrolowanych i niekontrolowanych badań prospektywnych oraz opisów przypadków dotyczących alergii na środki znieczulenia miejscowego. Selekcja dotyczyła przede wszystkim informacji na temat etiologii i diagnostyki reakcji alergicznych na środki znieczulenia miejscowego oraz alternatywnych metod leczenia chorych z alergią na środki znieczulenia miejscowego.
Synteza danych: Środki znieczulenia miejscowego są klasyfikowane jako związki estrowe lub amidowe. Estry wiążą się z częstszym występowaniem reakcji alergicznych, co wynika z obecności metabolitu kwasu p-aminobenzoesowego (PABA). Środki amidowe nie ulegają takiemu metabolizmowi. Jednak związki konserwujące (metyloparaben) stosowane w preparatach typu amidowego są metabolizowane do PABA. Pacjenci uczuleni na estrowe środki znieczulenia miejscowego powinni być leczeni amidowym środkiem znieczulenia miejscowego niezawierającym konserwantów. Jeśli pacjent nie jest uczulony na estrowe środki znieczulenia miejscowego, środki te mogą być stosowane u pacjentów wrażliwych na amidy. W rzadkich przypadkach, gdy występuje nadwrażliwość zarówno na estrowe, jak i amidowe środki znieczulenia miejscowego lub gdy nie można wykonać testów skórnych, można zastosować alternatywne metody leczenia, w tym difenhydraminę, opioidy, analgezję ogólną lub hipnozę.
Wnioski: Prawdziwa reakcja immunologiczna na środek znieczulenia miejscowego występuje rzadko. Śródskórne testy skórne na obecność związków znieczulenia miejscowego, metyloparabenu i metabisiarczynu powinny być wykonywane u pacjentów, u których dokładny wywiad nie wyklucza możliwości wystąpienia reakcji alergicznej na środki znieczulenia miejscowego, a konieczne jest wykonanie znieczulenia miejscowego w przyszłości. Testy skórne umożliwiają klinicyście identyfikację reakcji autonomicznych na drobne zabiegi chirurgiczne i reakcje toksyczne na środki znieczulające, tak aby pacjenci nie byli błędnie oznaczani jako uczuleni na „kokainę”. Diphenhydramina może być stosowana jako alternatywa dla estrowych i amidowych środków znieczulenia miejscowego w drobnych, krótkotrwałych zabiegach.