Foramen magnum

Het foramen magnum (Latijn: groot gat) is een grote ovale opening (foramen) in het achterhoofdsbeen van de schedel bij de mens en veel andere dieren. Het is een van de vele ovale of cirkelvormige openingen (foramina) in de schedelbasis. Het ruggenmerg, een verlengstuk van de medulla oblongata, loopt door het foramen magnum wanneer het de schedelholte verlaat. Afgezien van de transmissie van de medulla oblongata en de bijbehorende membranen, geeft het foramen magnum ook de wervelslagaders, de anterieure en posterieure spinale slagaders, de tectoriale membranen en de alaire ligamenten door. Het geeft ook de accessoire zenuw door in de schedel.

Foramen magnum

D005539

A02.1.04.002

Anatomische termen van bot

Het foramen magnum is een zeer belangrijk kenmerk bij tweevoetige zoogdieren. Een van de kenmerken van het foramen magnum van een tweevoeter is een voorwaartse verschuiving van de voorste grens van het tentorium van de kleine hersenen; dit wordt veroorzaakt door de verkorting van de schedelbasis. Studies over de positie van het foramen magnum hebben een verband aangetoond met de functionele invloeden van zowel houding als voortbeweging. De voorwaartse verschuiving van het foramen magnum is duidelijk bij tweevoetige hominins→, waaronder de moderne mens, Australopithecus africanus, en Paranthropus boisei. Dit gemeenschappelijk kenmerk van tweevoetige hominins is het door Michel Brunet gebruikte argument dat Sahelanthropus tchadensis ook tweevoetig was, en wellicht de vroegst bekende tweevoetige aap is. De ontdekking van dit kenmerk heeft wetenschappers een andere manier gegeven om tweevoetige zoogdieren te identificeren.