Foramen magnum

Foramen magnum (łac. wielki otwór) jest dużym owalnym otworem (foramen) w kości potylicznej czaszki u ludzi i wielu innych zwierząt. Jest to jeden z kilku owalnych lub okrągłych otworów (foramina) w podstawie czaszki. Rdzeń kręgowy, będący przedłużeniem rdzenia przedłużonego, przechodzi przez otwór wielki (foramen magnum) wychodząc z jamy czaszki. Poza przekazywaniem rdzenia kręgowego i jego błon, otwór wielki (foramen magnum) przekazuje tętnice kręgowe, tętnice kręgowe przednie i tylne, błonę torsyjną i więzadła krzyżowe. Przekazuje również nerw dodatkowy do czaszki.

.

Foramen magnum

D005539

A02.1.04.002

Anatomiczne określenia kości

Foramen magnum jest bardzo ważną cechą u ssaków dwunożnych. Jedną z cech otworu wielkiego u dwunożnych jest przesunięcie ku przodowi przedniej granicy namiotu móżdżku; jest to spowodowane skróceniem podstawy czaszki. Badania nad położeniem foramen magnum wykazały związek z funkcjonalnymi wpływami postawy i lokomocji. Przesunięcie ku przodowi foramen magnum jest widoczne u dwunożnych homininów→, w tym u współczesnych ludzi, Australopithecus africanus i Paranthropus boisei. Ta wspólna cecha dwunożnych homininów jest głównym argumentem użytym przez Michela Bruneta, że Sahelanthropus tchadensis był również dwunożny i może być najwcześniejszą znaną dwunożną małpą. Odkrycie tej cechy dało naukowcom kolejną formę identyfikacji ssaków dwunożnych.