Spiegel van Erised
De Spiegel van Erised is een prachtige spiegel, zo hoog als het plafond van een klaslokaal, met een sierlijke gouden lijst, staande op twee geklauwde poten. De inscriptie op de bovenkant luidt “Erised stra ehru oyt ube cafru oyt on wohsi,” wat betekent “Ik toon niet uw gezicht maar uw hartenwens”, achterstevoren geschreven (dat wil zeggen, in wat men ‘spiegelschrift’ noemt).
De spiegel zelf was heel oud, en zijn oorsprong onbekend. Hij was voor de grap gemaakt, want hij was onthullender dan een gewone spiegel, maar niet echt nuttig. Een leraar had hem misschien meegenomen van zijn reizen. De spiegel lag al een eeuw weg te kwijnen in de Kamer van Eisen voordat Perkamentus hem veranderde in een perfecte “schuilplaats en laatste test voor de onreinen van hart” (Pm).
In 1927 werd de Spiegel van Erised in de Kamer van Eisen opgeborgen onder een zwart fluwelen gordijn. Albus Perkamentus ging erin kijken nadat hij er vele jaren niet in had gekeken. Hij ziet zichzelf en Grindelwald als tieners tegenover elkaar in een schuur (CG73).
Wanneer iemand in de spiegel kijkt, ziet hij het diepste, meest wanhopige verlangen van zijn hart. De spiegel heeft mensen gevangen die niet kunnen ophouden erin te staren, onzeker of wat ze zien ook echt gaat gebeuren. Harry werd daarom door Perkamentus gewaarschuwd om er niet meer in te kijken. Maar zelfs toen Harry ermee ophield, bleef hij er nachtmerries over houden (PS13).
In de spiegel zag Harry zijn familie: zijn vader en moeder, maar ook minstens acht anderen, waaronder een van zijn grootvaders. Ron zag zichzelf als Schoolhoofd en Zwerkbalkampioen (PS12).
Perkamentus gebruikte de kracht van de Spiegel om de Steen der Wijzen te beschermen:
“Het was een van mijn briljantere ideeën, en tussen jou en mij zegt dat wel iets. Zie je, alleen iemand die de Steen wilde vinden – vinden, maar niet gebruiken – zou hem kunnen krijgen, anders zouden ze zichzelf alleen maar goud zien maken of Elixer des Levens zien drinken. Mijn brein verbaast zelfs mij soms…” (PS17)
Harry wilde alleen de Steen vinden toen hij in de Spiegel keek. Omdat hij hem niet wilde gebruiken, vond hij hem plotseling in zijn zak (PS17).
Harry dacht weer aan de spiegel toen hij zijn herinneringen met Sneep ophaalde tijdens de Occlumency-lessen (OP24) en toen hij Sirius zocht na diens dood (OP38). Hij hoopte dat de spiegel hem Sirius zou laten zien, net zoals de Spiegel van Erised hem zijn ouders liet zien. Helaas gebeurde dat niet.
Perkamentus noemde de Spiegel van Erised ook nog een keer, toen hij Harry erop wees hoe zeldzaam het was dat iemand zichzelf niet onsterfelijk of rijk kon zien (HBP23).
Perkamentus bracht de spiegel terug naar de Kamer van Eisen, en deze werd, samen met al het andere dat daar verborgen was, vernietigd door Fiendfyre in de Slag om Zweinstein (Pm).
Perkamentus zei dat hij zichzelf een paar sokken zag vasthouden, als hij in de spiegel keek (PS12). Harry vermoedde dat Perkamentus op dat moment niet de waarheid sprak (PS12, DH2). Pas bij zijn ontmoeting met Perkamentus op King’s Cross (DH35) kwam Harry te weten wat Perkamentus werkelijk in de spiegel zou hebben gezien. Echter, zelfs daar werd het niet beschreven. Perkamentus zou zijn familie heel, gelukkig en verzoend zien, onthulde Rowling pas nadat het laatste boek was gepubliceerd (BLC).
Als Voldemort ooit de Spiegel van Erised had gezien, verklaarde Rowling dat hij zichzelf almachtig en eeuwig zou hebben gezien (TLC). Voordat Harry op zoek ging naar de Horcruxen, zou hij Voldemort verslagen hebben gezien, omdat hij geen rust zou hebben gehad voordat dat was gebeurd (TLC).
De inscriptie van de spiegel werd nooit uitgelegd in de boeken; Rowling legde het uit op Pottermore. Ze voegde er ook aan toe dat de waarschuwing van Perkamentus haar eigen opvattingen weerspiegelde. Vasthouden aan je dromen kan onbehulpzaam en ongezond worden, als je je vastklampt aan dromen die niet uitkomen (of niet zouden moeten uitkomen).