Naprawa więzadła krzyżowego czaszkowego: Extracapsular Repair and TightRope Procedure

Jednym z najczęstszych urazów stawu skokowego (kolanowego) u psów jest zerwanie więzadła krzyżowego doczaszkowego (CCL). Więzadło to jest podobne do więzadła krzyżowego przedniego (ACL) u ludzi. Wewnątrz kolana znajdują się tak naprawdę dwa więzadła krzyżowe: więzadło krzyżowe doczaszkowe i więzadło krzyżowe ogonowe. Nazywane są one więzadłami krzyżowymi, ponieważ krzyżują się ze sobą w środkowej części kolana. Więcej informacji na temat tych więzadeł i tego, w jaki sposób mogą zostać uszkodzone, można znaleźć w broszurze „Zerwanie więzadła podczaszkowego u psów.”

Gdy więzadło krzyżowe jest zerwane lub uszkodzone, piszczel (kość goleniowa) przesuwa się do przodu w stosunku do kości udowej (kość udowa), co jest znane jako dodatni objaw szufladkowy. Większość psów z tym urazem nie może normalnie chodzić i odczuwa ból. Wynikająca z tego niestabilność uszkadza chrząstkę i otaczające kości i prowadzi do choroby zwyrodnieniowej stawów (OA).

Jakie są możliwości naprawy zerwanego CCL u mojego psa?

W przypadku zerwania więzadła krzyżowego czaszkowego, często wymagana jest chirurgiczna stabilizacja stawu kolanowego, szczególnie u większych lub bardziej aktywnych psów. Operacja jest generalnie zalecana tak szybko, jak to możliwe, aby ograniczyć trwałe, nieodwracalne uszkodzenie stawu i złagodzić ból.

Kilka technik chirurgicznych jest obecnie stosowanych w celu korekcji zerwania CCL. Każda procedura ma unikalne zalety i potencjalne wady. Twój lekarz weterynarii poprowadzi Cię przez proces decyzyjny i doradzi Ci najlepszą opcję chirurgiczną dla Twojego zwierzęcia. Ten poradnik omawia dwa rodzaje operacji CCL: stabilizację zewnętrzną lub zewnątrzkapsułkową szwem bocznym (ECLS) oraz procedurę TightRope®.

W celu uzyskania informacji na temat innych rodzajów operacji stosowanych w celu korekcji urazów CCL u psów, zobacz poradniki „Cranial Cruciate Ligament Repair: Osteotomia wyrównująca plateau kości piszczelowej (TPLO)” i „Naprawa więzadła krzyżowego czaszki: Tibial Tuberosity Advancement (TTA)”.

Mój lekarz weterynarii zasugerował chirurgiczne naprawienie CCL mojego psa przy użyciu techniki naprawy zewnętrznej torebki stawowej zwanej ECLS. Na czym polega ta operacja?

Tradycyjna technika ECLS jest najstarszą chirurgiczną korektą uszkodzeń więzadła krzyżowego u psów. Nazwa zabiegu pochodzi od faktu, że staw jest stabilizowany poza torebką stawową (zewnętrznie).

W najprostszym ujęciu, pętla specjalnego rodzaju materiału szewnego (sztucznego więzadła) jest umieszczana od tylnej części stawu kolanowego do przodu, gdzie jest zakotwiczana tuż pod kolanem. Materiał ten stabilizuje staw i zapobiega ześlizgiwaniu się kości piszczelowej do przodu i do tyłu po zerwaniu więzadła krzyżowego. Procedura ta wymaga zazwyczaj wywiercenia dwóch kanałów kostnych (małych otworów): jednego w przedniej części kości piszczelowej, a drugiego w zewnętrznej (bocznej) części kości udowej na wysokości stawu skokowego, tak aby można było przez nie przeprowadzić sztuczne więzadło.

Operacja naprawcza więzadła krzyżowego składa się zazwyczaj ze wstępnego badania wnętrza kolana. Badanie to może być wykonane poprzez otwarcie torebki stawowej i zajrzenie do środka lub przy użyciu artroskopu. Wszelkie uszkodzone lub rozerwane fragmenty CCL są usuwane. Badaniu poddawany jest amortyzator, czyli łąkotka chrzęstna, która amortyzuje kolano i znajduje się pomiędzy kością udową a piszczelową. Jeśli łąkotka jest rozdarta lub uszkodzona, jej część zostanie usunięta. Po zbadaniu torebki stawowej i usunięciu wszelkich fragmentów chrząstki lub więzadła, torebka stawowa jest zamykana szwami.

„Jeśli łąkotka jest rozdarta lub uszkodzona, część ta zostanie usunięta.”

W procedurze ECLS, szew jest prowadzony od zewnętrznego/bocznego aspektu stawu kolanowego do przedniej części kości piszczelowej. Niektórzy chirurdzy określają to jako imbricating, czyli nakładanie się tkanek zewnątrzstawowych w celu naciągnięcia stawu i stworzenia stabilności zapobiegającej przesuwaniu się kości udowej i piszczelowej przód-tył. Zazwyczaj wymagane są jeden lub dwa kanały lub otwory w kości, aby przeprowadzić szew od tyłu do przodu.

W ciągu ostatniej dekady wprowadzono kilka innowacji w zakresie naprawy zewnętrznej torebki stawowej. Nowe materiały, urządzenia kotwiczące i narzędzia pozwoliły chirurgom weterynaryjnym na wykonywanie tego zabiegu z większym powodzeniem niż kiedykolwiek wcześniej.

Kilku producentów produktów chirurgicznych stworzyło postępy, które sprawiają, że ta procedura jest wykonalna dla wielu psów, w tym niektórych dużych i atletycznych ras. Większe, bardziej aktywne psy mogą sobie lepiej radzić z zabiegami TPLO lub TTA (zobacz broszury na temat TPLO i TTA).

Prawdopodobnie największym postępem w chirurgii CCL jest sposób łączenia materiału szewnego. W przeszłości lekarze weterynarii stosowali nieporęczne węzły, które mogły się rozplątywać lub podrażniać okoliczne tkanki. Obecnie istnieje wiele różnych łączników szwów, które są znacznie bardziej niezawodne, skuteczne i mniej drażniące. Zastosowanie kotwic kostnych oraz zmodyfikowanych wierteł i wierteł do kości dla psów różnej wielkości również poprawiło skuteczność ECLS. Opracowano również mocne, specjalistyczne materiały do szycia stawu kolanowego, które sprawiają, że operacja jest prostsza, bardziej skuteczna i mniej ryzykowna niż w przeszłości.

Mój lekarz weterynarii wspomniał, że może zastosować procedurę TightRope® do naprawy rozdartego CCL mojego psa. Na czym polega ta operacja?

Różne materiały i niewielka zmiana w tradycyjnej naprawie zewnątrzwięzadłowej zaowocowały procedurą TightRope®. Metoda ta wykorzystuje dostosowaną do potrzeb pacjenta igłę i specjalny materiał szewny przymocowany do kotwic kostnych.

Procedura TightRope® wymaga wywiercenia dwóch kanałów kostnych (w wyniku czego powstają cztery otwory); jeden z boku na bok przez kość piszczelową, a drugi z boku na bok przez kość udową, aby przeprowadzić przez nie materiał szewny, stabilizując w ten sposób staw. Zastosowanie tych unikalnych kotwic kostnych pozwala ograniczyć potrzebę stosowania dodatkowego materiału szewnego w stawie.

Czy jedna z tych procedur jest lepsza od drugiej?

Obie tradycyjne procedury ECLS i Tight Rope® są uważane za zewnątrzoponowe lub zewnętrzne naprawy urazu CCL. Obie dają podobne wyniki z podobnie niskim ryzykiem. Dwa podstawowe ryzyka chirurgicznych napraw zewnątrzwyrostkowych to infekcja i niepowodzenie. Przy obu typach napraw zewnątrztorebkowych, współczynnik sukcesu wynosi co najmniej 85%, a współczynnik infekcji tylko 1% do 4%.

Ponieważ obie procedury są prawie identyczne pod względem ich potencjalnego ryzyka, to do chirurga należy określenie procedury, co do której jest on lub ona najbardziej pewny, że da Twojemu psu najlepszą szansę na pełne wyzdrowienie.

Albo tradycyjna ECLS lub procedura TightRope® jest uważana za odpowiednią dla większości małych i średnich psów oraz dla kotów. Większe psy mogą odnieść większe korzyści z zabiegów TPLO lub TTA. W większości przypadków każda operacja jest lepsza niż żadna, szczególnie u psów ras średnich i dużych.

Jakie są moje wnioski?

Twój lekarz weterynarii omówi stan Twojego psa i określi, która procedura jest najlepsza. Nie ma dobrej lub złej odpowiedzi, jeśli chodzi o wybór zabiegu chirurgicznego dla Twojego zwierzęcia, jest tylko to, co najprawdopodobniej pozwoli osiągnąć pożądany rezultat.

Zarządzanie bólem podczas i po operacji stawu skokowego jest krytyczne, więc upewnij się, że podajesz wszystkie leki zgodnie z zaleceniami i stosujesz je, dopóki nie przestaną działać. Rehabilitacja fizyczna po operacji przyspieszy gojenie. Zapytaj swojego lekarza weterynarii o włączenie rehabilitacji do planu rekonwalescencji Twojego psa.

Przypisy.