PMC

Złamania-zwichnięcia stawu międzypaliczkowego (IP) kciuka są rzadkimi urazami. Podobnie jak w przypadku większości złamań wewnątrzstawowych, ważne jest uzyskanie stabilnej i przystającej redukcji. Jeżeli nie uda się uzyskać i utrzymać prawidłowej redukcji, może dojść do powstania sztywnego, bolesnego stawu, co może predysponować do pourazowej artrozy.

Postępowanie w przypadku złamań i zwichnięć kości jest uzależnione od wielkości i stopnia rozdrobnienia odłamów wewnątrzstawowych. W przypadku małych odłamów wewnątrzstawowych, obejmujących mniej niż 25-40% powierzchni stawowej, zwykle możliwa jest stabilna, zamknięta redukcja2. W przypadku większego zaangażowania powierzchni stawowej leczenie zależy od stopnia rozdrobnienia fragmentu wewnątrzstawowego. W przypadku pojedynczego, dużego, nieokrzesanego fragmentu możliwa jest otwarta redukcja i wewnętrzne unieruchomienie. Jeżeli duży fragment wewnątrzstawowy jest rozdrobniony, unieruchomienie wewnętrzne może być technicznie niewykonalne. W tym przypadku opcje leczenia są mniej jasne. Jedną z opcji jest tymczasowe przypięcie w pozycji zredukowanej, po którym następuje wczesny ruch. Inne opcje obejmują ruchome lub nieruchome urządzenia do stabilizacji zewnętrznej. Pierwotna artrodeza może być rozważana jako ostateczność.

W 1971 roku Eaton3 opisał artroplastykę tkanek miękkich w niestabilnych złamaniach grzbietowych i zwichnięciach stawu międzypaliczkowego bliższego. W jego procedurze staw zbliżano do siebie wolicjonalnie, usuwano rozdrobnione fragmenty wewnątrzstawowe u nasady paliczka środkowego, staw redukowano, a fibrokartylaginową płytkę wolicjonalną wprowadzano do wolicjonalnego ubytku powierzchni stawowej paliczka środkowego.

W 1980 roku Eaton i Malerich2 przedstawili długoterminowe badania 24 pacjentów, u których wykonano artroplastykę stawu międzypaliczkowego bliższego z przemieszczeniem płytki wolicjonalnej. Ich wyniki były imponujące – większy średni zakres ruchu (ROM) uzyskano, gdy zabieg wykonano w pierwszej kolejności (95°) niż gdy wykonano go jako późną rekonstrukcję (78°). Inni autorzy4 również uzyskali dobre wyniki stosując tę technikę.

W próbie zapewnienia stabilnej, zgodnej redukcji i utrzymania ruchomości w złamaniach-zwichnięciach stawu międzypaliczkowego kciuka zastosowano technikę artroplastyki wolnej płytki Eatona. W niniejszym opracowaniu opisano dwa przypadki tego urazu i leczenia, jeden pierwotny i jeden przewlekły, oba z korzystnymi wynikami.