Symptom Checker
Co to jest zaburzenie lęku społecznego?
Zaburzenie lęku społecznego jest rodzajem lęku, który może powodować u dzieci ekstremalne obawy o odrzucenie lub negatywną ocenę przez innych ludzi. Dzieci z zaburzeniem lęku społecznego nie są po prostu nieśmiałe. Są one tak przerażone byciem zawstydzonym, że unikają robienia rzeczy, które chcą lub muszą zrobić. Na przykład, mogą odmówić pójścia na przyjęcie urodzinowe, mówienia w klasie lub jedzenia w restauracji, ponieważ boją się tego, co inni mogą o nich pomyśleć.
Jakie są objawy zaburzeń lęku społecznego?
Objawy zaburzenia lęku społecznego zwykle zaczynają się pojawiać między ósmym a piętnastym rokiem życia.
Istnieją dwa główne rodzaje lęku społecznego.
- Niektóre dzieci z lękiem społecznym szczególnie boją się występów. Unikają sytuacji, w których będą w centrum uwagi, takich jak wystąpienia publiczne lub próby sportowe.
- Inne dzieci boją się sytuacji społecznych w ogóle. Mogą bać się chodzić do szkoły, jeść publicznie, poznawać nowych ludzi, a nawet po prostu prowadzić rozmowy.
Dzieci często starają się ukryć swój lęk społeczny. Ale możesz zauważyć objawy, w tym:
- Objawy fizyczne, takie jak drżenie, pocenie się i duszności
- Dużo niespokojnych pytań: „Co, jeśli powiem coś głupiego?” „Co jeśli wszyscy pomyślą, że jestem nieudacznikiem?”
- Tantry i płacz, szczególnie u młodszych dzieci
- Zdenerwowanie na długo przed tym, jak muszą być w sytuacji, której się boją
Jak diagnozuje się zaburzenie lęku społecznego?
Dzieci z zaburzeniem lęku społecznego odczuwają tak silny niepokój, że albo unikają sytuacji społecznych, albo bardzo się denerwują podczas nich.
Aby zostać zdiagnozowanym, objawy lęku muszą:
- Ujawniać się, gdy dziecko przebywa wśród rówieśników, nie tylko dorosłych
- Trwać przez co najmniej sześć miesięcy
Pracownicy służby zdrowia psychicznego często rozmawiają z rodzicami, nauczycielami i innymi dorosłymi w życiu dziecka podczas stawiania diagnozy zaburzenia lęku społecznego.
Jak leczy się zaburzenie lęku społecznego?
Zaburzenie lęku społecznego jest bardzo uleczalne. Dzieci z tym zaburzeniem są leczone albo samą terapią behawioralną, albo kombinacją terapii behawioralnej i leków.
- Terapia: Terapia poznawczo-behawioralna (CBT) jest najważniejszą psychoterapią dla zaburzeń lękowych. Pomaga ona dzieciom nauczyć się zarządzać swoimi emocjami i rozwijać umiejętności radzenia sobie z nimi.
- Leki: Dzieci, które biorą leki na zaburzenia lęku społecznego zazwyczaj nie biorą ich na długo. Wspólne leki obejmują SSRI i beta-blokery.