Union Terminal
Na początku XX wieku jedną z najpopularniejszych form transportu dalekobieżnego była kolej. Miasto Cincinnati w stanie Ohio było połączone z wieloma innymi dużymi miastami za pomocą linii kolejowych, ale pierwotny system nie był dobrze skoordynowany. Pociągi kursowały przez kilka różnych stacji kolejowych w całym mieście. Na początku lat 1900 firmy kolejowe zaczęły opracowywać plany jednego terminalu kolejowego, który zapewniałby obsługę wszystkich linii pasażerskich i towarowych wjeżdżających do miasta. Dopiero w późnych latach dwudziestych XX wieku rozpoczęto budowę tego projektu, który stał się znany jako Union Terminal.
Architekci Alfred Fellheimer i Stewart Wagner, których firma mieściła się w Nowym Jorku, zaprojektowali tę strukturę. Ostateczny projekt był zgodny z popularnym w tamtych czasach stylem art deco. Realizacja projektu kosztowała ostatecznie 41 000 000 dolarów i została zakończona 31 marca 1933 roku. W tamtym czasie Union Terminal posiadał największą półkopułę na świecie, a nawet do dziś jest to największa półkopuła na półkuli zachodniej. Architekci stworzyli budynek, który mógł pomieścić aż 17,000 ludzi i 216 pociągów (108 wjeżdżających i 108 wyjeżdżających) każdego dnia. Podczas II wojny światowej, kiedy wielu żołnierzy podróżowało na swoje stanowiska pociągami, terminal gościł czasem nawet dwadzieścia tysięcy osób.
Dzieła sztuki związane z Union Terminal były równie niesamowite jak fizyczna struktura. Maxfield Keck zaprojektował płaskorzeźby przedstawiające handel i transport, które miały otaczać główne drzwi. Winold Reiss, artysta urodzony w Niemczech, zaprojektował murale wykonane ze szklanych płytek mozaikowych, które ozdobiły wnętrze terminalu. Murale, które również nawiązują do stylu art deco, ilustrują historię transportu w Stanach Zjednoczonych, różne rodzaje pracy w Stanach Zjednoczonych oraz historię Cincinnati. Większość murali została umieszczona w głównym wejściu do terminalu, ale dodatkowe murale, przedstawiające główne firmy Cincinnati, zostały umieszczone w hali. W latach 70-tych XX wieku pasaż został zburzony, a murale zostały przeniesione na lotnisko Northern Kentucky/Greater Cincinnati International Airport. Inny artysta, Pierre Bourdelle, stworzył kolejny mural przy wejściu do poczekalni dla kobiet.
Union Terminal był bardzo udany w latach 30-tych i 40-tych, ale w latach 50-tych stanął w obliczu ostrej konkurencji ze strony samochodów i pasażerskich usług lotniczych. Liczba pociągów nadal spadała aż do 1972 roku, kiedy to zakończył się ostatni pociąg do Union Terminal. Nikt nie wiedział, co zrobić z terminalem kolejowym, który nie był już potrzebny. W 1974 roku zburzono halę, ale resztę budynku udało się uratować.
Miasto Cincinnati zakupiło budynek w 1975 roku, ale miało trudności ze znalezieniem chętnego do zagospodarowania terenu. W pewnym momencie miasto zaoferowało dzierżawę budynku za zaledwie jednego dolara rocznie. W 1980 roku biznesmen z Columbus próbował przekształcić Union Terminal w centrum handlowe, ale klimat ekonomiczny wczesnych lat 80-tych doprowadził do niepowodzenia tego planu.
W połowie lat 80-tych Cincinnati Museum of Natural History i Cincinnati Historical Society współpracowały z miastem i stanem Ohio, aby przekształcić Union Terminal w muzeum. Budynek został ponownie otwarty w listopadzie 1990 roku i był znany jako Museum Center. W odnowionym Union Terminal mieszczą się obecnie Cincinnati Museum of Natural History and Science, Cincinnati History Museum, Biblioteka Cincinnati Historical Society, Cinergy Children’s Museum oraz kino OMNIMAX. Od 1991 roku Amtrak zaczął oferować pasażerskie połączenia kolejowe z Union Terminal. Centrum Muzealne okazało się wielkim sukcesem, przyciągając ponad milion odwiedzających każdego roku.
Union Terminal został wpisany na listę National Register of Historic Places 31 października 1972 roku. Jego znaczenie jako jednego z niewielu pozostałych dużych terminali w stylu art deco sprawiło, że w 1977 roku został również uznany za National Historic Landmark.