Arabische Zee
Onderzeese morfologie en geologie
De Arabische Zee is in de afgelopen ruwweg 50 miljoen jaar gevormd toen het Indische subcontinent in botsing kwam met Azië. Vanaf Socotra strekt zich in zuidoostelijke richting de onderzeese Carlsbergrug uit, die samenvalt met de gordel van seismische activiteit in de Indische Oceaan die de Arabische Zee in twee grote bekkens verdeelt – het Arabisch Bekken in het oosten en het Somalisch Bekken in het westen. De maximale diepte van de zee, 19.038 voet (5.803 meter), doet zich voor bij Wheatley Deep. De Carlsbergrug wordt in de lengterichting gespleten door een centrale vallei die een diepte bereikt van ongeveer 3.600 meter onder het zeeoppervlak. De kustwanden van de Golf van Aden worden gevormd door breuklijnen die naar het zuidwesten convergeren en zich in Afrika voortzetten als de grenslijnen van de oostelijke of grote breukvallei, die deel uitmaakt van het Oost-Afrikaanse breuksysteem. Het Arabisch Bekken wordt van het Bekken van de Golf van Oman gescheiden door de Murray Ridge, een smalle, seismisch actieve onderzeese bergrug die zich van het noordoosten naar het zuidwesten uitstrekt en samenkomt met de Carlsberg Ridge. Ten westen van de Murray Ridge ligt de Malinese subductiezone, een gebied waar de oceaanbodem onder de aangrenzende continentale korst zakt.
Een diepe onderzeese canyon is uitgesneden door de rivier de Indus, die ook een abyssale (d.w.z. diepzee) kegel van dikke sedimenten heeft afgezet die zo’n 860 km breed is en 1500 km lang. Deze kegel en een bijbehorende abyssale vlakte in het Arabisch Bekken beslaan een groot deel van de noordoostelijke bodem van de Arabische Zee. Ten oosten van de Somalische kust vormt het Somalische Bekken een andere grote abyssale vlakte.
Het continentaal plat is smal langs de kust van het Arabisch Schiereiland en is nog smaller langs de Somalische kust. Langs de Arabische kust worden geen echte koraalriffen aangetroffen. De sedimenten bij Kaap al-Ḥadd (de meest oostelijke landtong van het Arabisch Schiereiland), waar in de zomer opwellend diep water voorkomt, bestaan uit fijne groenachtige modder met een hoog organisch gehalte dat waterstofsulfide bevat. Het gebied, dat veel visresten bevat, staat bekend als een viskerkhof. Terrestrische (d.w.z. van het land afkomstige) afzettingen bedekken het grootste deel van de continentale helling tot een diepte van ongeveer 2.700 meter. Daaronder bestaan de afzettingen uit de kalkproeven (schelpen) van Globigerina (een geslacht van protozoën dat behoort tot de orde van de Foraminifera), terwijl de bekkens beneden de 4.000 meter (13.000 voet) bedekt zijn met rode klei. Authigene (d.w.z. ter plaatse gevormde) ferromangaanknollen zijn ontdekt in de Somalische en Arabische bekkens, en polymetallische sulfiden zijn gevonden langs de Carlsbergrug. De sedimentdikte neemt af van 2.500 meter in het noorden tot ongeveer 500 meter in het zuiden van het Arabisch Bekken.