Het Mysterie van de Moa: New Zealand’s Avian Giant

Perhaupt was geen gebeurtenis in de ornithologische wereld verbazingwekkender dan de ontdekking van de botten van de grootste bekende vogel, de moa, die in Nieuw Zeeland, de rand van het grote verzonken zuidelijke continent, voorkwam. De eerste vermelding van deze vogel in de literatuur werd gemaakt in Polack’s “New Zealand”, 1838, maar wetenschappelijke mensen hebben er geen kennis van genomen. Later verkreeg Harris een gedeelte van een bot en gaf het aan Dr. John Rule uit Australië, die het uiteindelijk naar Engeland bracht. Prof. Owen onderzocht het, maar was sceptisch of het wel het bot van een vogel was, maar bij nader onderzoek was hij ervan overtuigd dat het wel degelijk een deel was van het skelet van een grote uitgestorven loopvogel. Deze uitspraak werd op 12 november 1839 voorgelezen aan de Zoological Society of London en werd gepubliceerd in de Transactions van de Society. Dit bot werd het type van het geslacht Dinornis dat Owen op 28 november 1843 in dezelfde publicatie introduceerde. Spoedig daarna hongerde de wetenschappelijke wereld naar meer voorbeelden en zo werd Nieuw-Zeeland geëxploiteerd en werden duizenden botten aan het licht gebracht, zodat tegenwoordig geen museum van enige omvang meer is zonder een deel van een skelet van een van de vele soorten moa’s. Uit de kaarten op blz. 163-164 van het boek van de heer Lindsay, waarop de plaatsen staan aangegeven waar vondsten zijn gedaan, kunnen we opmaken hoe overvloedig deze vogels waren.