Wat is het grootste hiphoplabel aller tijden?
Death Row, Bad Boy, Aftermath, en Cash Money – Welk label heeft het grootste commerciële en invloedrijke succes gehad?
Heden ten dage is het moeilijk om bij te houden wat de meest succesvolle labels in de Hip-Hop zijn, gezien hun hiërarchische familieboom-achtige structuren. Zo is Young Money Entertainment – een platenlabel opgericht door Lil’ Wayne – een imprint van Birdman’s Cash Money Records, dat wordt gedistribueerd door Republic Records, een divisie van Universal Music Group – een van de Grote Vier platenlabels, samen met Sony, Warner en EMI. Universal is overigens een dochteronderneming van het Franse mediaconglomeraat Vivendi.
Tijdens de gouden jaren van de hiphop waren de labelstructuren veel eenvoudiger – Universal gaf ons Def Jam, Interscope verwekte Suge Knight’s Death Row Records en Dr. Dre’s Aftermath Entertainment, terwijl P. Diddy’s (toen bekend als Puff Daddy) Bad Boy Records, evenals Eazy-E’s Ruthless Records, opereerden onder Sony.
Dat werd verwarrend toen elke rapper de behoefte voelde om hun eigen label te hebben, bemand met een reeks van hun eigen artiesten, in een poging om hun eigen posities binnen de markt uit te breiden. Hoewel dit het effect had dat de kracht van de grote Hip-Hop labels werd uitgehold – omdat hun roosters natuurlijk uitdunden door artiesten die naar steeds kleinere filialen vertrokken – is het begrijpelijk waarom de artiesten eigen labels nastreefden. Om artistieke en financiële redenen namen artiesten van een bepaald commercieel kaliber de controle over hun merkuitstraling.
Dit gezegd hebbende, was er iets speciaals aan de zwaargewicht labels.
Als ik terugkijk naar de groten, is het voor mij duidelijk dat het Hip-Hop label Mount Rushmore – in termen van de grootste zevenjarige runs – bestaat uit Death Row (1992-1998), Bad Boy (1994-2000), Aftermath (1999-2005), en Cash Money (2008-2014). (Sorry Def Jam!)
Met dat geregeld, wordt de vraag nu: Welke van deze heeft de hoogste piek?
Om dat uit te zoeken, hebben we een puntensysteem nodig.
Elke van de volgende vier factoren krijgt een maximumscore van 25 punten, waarbij de eindscore wordt berekend op een totaal van 100 punten. Het label dat het hoogste scoort, wint.
Dit zijn de factoren:
- Line-up: Leunden ze zwaar op één ster? Waren ze diep in talent? Dit is de dieptegrafiek factor.
- Commerciële prestaties: Hoe presteerden de releases van elk label commercieel – in termen van hitparadeprestaties, verkoop, en nummer één singles.
- Supersterren Gebaard: Hebben de grote namen van het label meer succes gehad? Hebben ze hun eigen labels opgericht? Ontwikkelden nieuwkomers zich tot sterren?
- Culturele en muzikale invloed: Heeft het label een nieuw geluid gecreëerd? En heeft dit geluid andere artiesten beïnvloed? Heeft het label, buiten zijn muziek, belangrijke culturele trends helpen vormen? Hebben de trends het label zelf overleefd?
Met de categorieën in de hand, kunnen we aan de slag.
Death Row Records (’92-98)
Er is geen sterkere Murderer’s Row van talent geweest dan die van Death Row in het midden van de jaren ’90. Nadat hij Dr. Dre had weggeplukt bij Ruthless Records en de 19-jarige Snoop Dogg had gevonden, voltooide Suge Knight zijn superster trifecta door Tupac aan te nemen – toen al een van de meest populaire rappers – net uit de gevangenis. Verder had Death Row diepte met zijn groepsact – Tha Dogg Pound. Tha Dogg Pound, bestaande uit Kurupt en Daz Dillinger, vestigde ook de artiesten Warren G en Nate Dogg, wiens “Regulate” een van de belangrijkste tracks van het tijdperk was.
Lineup Score: 25/25
Bad Boy Records (’94-’00)
Bad Boy’s dominante periode kan in twee facetten worden opgesplitst. De ’94-’97 run tijdens de hoogtijdagen van de Notorious B.I.G., en de ’97-’99 run na zijn dood. Bad Boy’s eerste run was grotendeels opgezadeld met de populariteit van vijf artiesten – Biggie, Craig Mack, Faith Evans, 112, en Total. Indrukwekkend genoeg, terwijl Biggie’s dood de ondergang van het label leek te zijn, dekte Diddy zijn toekomstige succes af op zijn populariteit als een solo act, evenals nieuwe talenten – Mase en the Lox. Vergeleken met de drie supersterren van Death Row, had Bad Boy er maar twee, in Biggie en Mase, maar hun diepgang en veelzijdigheid maakte het goed.
Score van de line-up: 22/25
Aftermath Entertainment (’99-’05)
In 1996 leek Dr. Dre’s beslissing om Death Row te verlaten, op hun hoogtepunt nota bene, voor zijn eigen label – Aftermath – onverstandig. Dan, Interscope hoofd Jimmy Iovine gaf Dre een aalmoes. Op zijn aanbeveling, tekende Dre Eminem in 1998, en vormde zo een één-tweetje producer/rapper punch die op de één of andere manier Dre’s eerdere relatie met Snoop overtrof. Na Eminem’s enorme succes, had Dre een hand in het brengen van 50 Cent en The Game naar de voorhoede van de rap, het vormen van een vier-koppig monster dat wedijverde met degene die eerder was opgericht door Big Suge.
Line-up Score: 23/25
Cash Money Records (’08-’14)
Na eind jaren ’90 en begin jaren ’00 al een geweldige run te hebben gehad met het succes van de Hot Boys, Big Tymers, Juvenile, Lil’ Wayne en het labelhoofd zelf, Birdman, leek tegen het eind van de jaren ’00 het fortuin van Cash Money verbonden aan de carrière van Lil’ Wayne. Net toen Wayne op zijn hoogtepunt was met “Tha Carter III”, stuitte het label in 2009 op twee goudmijntjes – Drake en Nicki Minaj. Ondanks Wayne’s gevangenschap op het hoogtepunt van zijn krachten, droeg het succes van Drake en Minaj het label tijdens de eerste helft van dit decennium. Hoewel hun persoonlijke relaties niet meer zijn wat ze ooit waren, is Cash Money relevant gebleven door middel van hun Big Three.
Lineup Score: 22/25
II. Commerciële prestaties
Voor deze categorie kijken we, om het eenvoudig te houden, alleen naar de vijf meest succesvolle releases van het label. Hoewel het labels die meer platen hebben uitgebracht benadeelt, wegen we kwaliteit boven kwantiteit.
Death Row Records (’92-98)
1992 – Dr. Dre’s The Chronic – 3x platina, #3 Billboard, #1 Single – “Nuthin’ But a G Thang”.
1993 – Snoop Dogg’s Doggystyle – 4x platina, #1 Billboard.
1994 – Above the Rim Soundtrack (Various Artists) – 2X Platinum, #1 Billboard, #1 Single – “Regulate”.
1996 – Tupac’s All Eyez on Me- 10X Platinum, #1 Billboard, #1 Singles – “California Love” en “How Do You Want It”.
1997 – Tupac’s The Don Killuminati: The 7 Day Theory- 4X platina, #1 Billboard.
Eindtotaal van Death Row’s vijf meest succesvolle albums: 23X platina, vier #1 albums, vier #1 singles.
In termen van gecertificeerde klassiekers, zou Death Row gemakkelijk de taart nemen met The Chronic, Doggystyle, en All Eyez on Me. In zijn hoogtijdagen was het beruchte West Coast label echt iets om te aanschouwen.
Commerciële prestatie Score: 23/25
Bad Boy Records (’94-’00)
1994 – Biggie’s Ready to Die- 4X platina, #15 Billboard, #1 Single – “Big Poppa”.
1996-112’s 112 – 2X platina, #37 Billboard, #1 Single – “Only You”.
1997 – Biggie’s Life After Death – 10X platina, #1 Billboard, #1 Singles – “Hypnotize” en “Mo Money Mo Problems”.
1997 – Diddy’s No Way Out – 7X platina, #1 Billboard, #1 Singles – “Can’t Nobody Hold Me Down”, “I’ll Be Missing You”, en “Been Around the World”.
1998 – Mase’s Harlem World – 4X platina, #1 Billboard, #1 Singles – “Feel So Good” en “Lookin’ at Me”.
Eindtotaal van Bad Boy’s Vijf Meest Succesvolle Albums – 27X Platina, Drie #1 Albums, 9 #1 Singles
Als we mijn topzware benadering negeren en kijken naar elk album dat is uitgebracht tijdens de zevenjarige run van elk label, dan wint Bad Boy op eclatante wijze. Toch kunnen hun vijf meest succesvolle albums zich meten met die van welk label dan ook. Van ’94 tot ’00, van Bad Boy’s 18 releases, werden er ZESTIEN minstens platina. Drie daarvan waren van Black Rob, Carl Thomas, en Shyne…wie? Precies. Alles wat Diddy aanraakte leek platina te worden.
Commerciële prestaties Score: 25/25
Aftermath Entertainment (’99-’05)
2000 – Eminem’s The Marshall Mathers LP – 10X platina, #1 Billboard, #1 Single – “The Real Slim Shady”.
2002 – Eminem’s The Eminem Show – 10X platina, #1 Billboard, #1 single – “Without Me”.
2003 – 50 Cent’s Get Rich or Die Tryin’- 8X platina, #1 Billboard, #1 Singles – “In Da Club”, “21 Questions”, en “PIMP”.
2004 – Eminem’s Encore – 5X platina, #1 Billboard.
2005 – 50 Cent’s The Massacre – 5X platina, #1 Billboard, #1 Singles – “Candy Shop” en “Just a Lil Bit”.
Eindtotaal van Aftermath’s Vijf Meest Succesvolle Albums – 38X Platina, Vijf #1 Albums, Zeven #1 Singles
Het hebben van de best verkochte rapper aller tijden – Eminem – en een superster wiens eerste twee albums ongekend succes hadden – 50 – komt een heel eind bij het berekenen van Aftermath’s commerciële prestaties.
Commerciële prestatiescore: 25/25
Cash Money Records (’08-’14)
2008 – Lil’ Wayne’s Tha Carter III- 3X platina, #1 Billboard, #1 Singles – “Lollipop” en “A Milli”.
2010 – Nicki Minaj’ Pink Friday – 3X platina, #1 Billboard, #1 Singles – “Your Love” en “Moment for Life”.
2011 – Lil’ Wayne’s Tha Carter IV – 2X platina, #1 Billboard.
2011 – Drake’s Take Care – 2X platina, #1 Billboard, #1 Singles – “Headlines”, “Make Me Proud”, en “The Motto”.
2013 – Drake’s Nothing Was the Same- 2X Platinum, #1 Billboard, #1 Single – “Hold on We’re Goin’ Home”.
Eindtotalen van Cash Money’s Vijf Meest Succesvolle Albums – 12X Platinum, Vijf #1 Albums, Acht #1 Singles.
Vergeleken met de anderen, Cash Money’s meest recente run valt samen met de dalende verkoop van de platenindustrie, dus, hun platina prestaties – hoewel een stuk lager dan de andere labels – moet worden genomen met een korreltje zout. Laten we toegeven dat deze daling in de industrie hun lagere cijfers rechtvaardigt; maar hun acht #1 singles, en vijf #1 albums maken het enigszins goed.
Commerciële prestatie Score: 22/25
Death Row Records (’92-’98)
Terwijl Suge Knight een who’s who van rapsterren verzamelde tijdens de hoogtijdagen van het label, was Snoop Dogg een onbekende bij het tekenen. De anderen waren al zwaargewichten: Dre kwam met NWA, terwijl Tupac al een van de meest succesvolle rappers van het genre was voordat hij bij Death Row kwam. Hier is het ding, dat wel: Tijdens hun Death Row dagen, brachten alle drie de grote artiesten hun carrières veel verder dan waar ze waren voor ze erbij kwamen, en alle drie beleefden hun carrièrepieken terwijl ze bij Death Row waren. Zo werden drie legendes geboren, samen met drie flitsende sterren – Nate Dogg, Kurupt, en Warren G.
Score: 22/25
Bad Boy Records (’94-’00)
Diddy was verantwoordelijk voor het orkestreren van een van de meest dominante runs in Hip-Hop, door middel van zijn vermogen om talent in en uit te laten stromen. Terwijl Biggie een onsterfelijke reputatie vestigde onder de top van de rap, beleefden Mase, 112, Faith Evans, Total, The Lox, en Craig Mack, een kort leven van succes. Met dat gezegd, ironisch genoeg, was het grootste talent – mede door Biggie’s vroegtijdige dood – dat het label voortbracht, Diddy zelf. Hij deed het vrij goed als een solo act – ondanks het feit dat hij niet zijn eigen materiaal schreef – met zijn eerste drie albums die platina werden. Het is veilig om te zeggen dat het label twee legendes heeft voortgebracht, in Biggie en Diddy, met een zeer succesvolle opvolger – Mase – en een reeks van flash-in-the-pan sterren – 112, Faith Evans, Total, The Lox, en Craig Mack.
Score: 21/25
Aftermath Entertainment (’99-’05)
Vergeleken met de eerder genoemde twee, bracht alleen Aftermath in zijn eentje drie sterren naar de voorgrond van de Hip-Hop. Eminem werd de grootste en best verkopende rapper ter wereld, 50 Cent had een twee jaar durende run die zijn status als de grootste rapper in de industrie verstevigde, en The Game werd een begrip door het succes van zijn debuut – The Documentary. Op Eminem’s en 50’s succes alleen al, Aftermath’s zeven jaar run was een monumentaal succes, het werd een blauwdruk voor het zoeken naar onbekend talent.
Score: 23/25
Cash Money Records (’08-’14)
Terwijl Death Row, Bad Boy en Aftermath de carrières van vele legendes hebben voortgebracht, is alleen Cash Money in staat geweest om de fakkel voor de beste rapper in leven van de ene artiest van het label naar de andere door te geven. Death Row is alleen in de discussie vanwege Tupac – het is hetzelfde met Bad Boy en Biggie. En hoewel Aftermath dichtbij kwam – van Eminem’s run tot 50’s – 50’s korte piek verzwakt hun argument. Blijven we over met Cash Money. Tegen het einde van Wayne’s piek in 2009, begon Drake aan zijn opmars in de stratosfeer van de Hip-Hop. Tegen de tijd dat Wayne uit de gevangenis kwam in 2011, was de fakkel doorgegeven. Sindsdien is Drake, zo niet de beste, dan toch zeker de grootste rapper die leeft. Dat betekent dat Cash Money de grootste rapper van het hele decennium is geweest.
Score: 25/25
IV. Culturele en Muzikale Invloed
Death Row Records (’92-’98)
In 1992 was het meest beruchte subgenre van de Hip-Hop “Gangsta Rap”. Met zijn eerste twee releases – Dr. Dre’s The Chronic en Snoop Dogg’s Doggystyle – introduceerde Death Row, bij monde van Dr. Dre, G-Funk (of Gangsta Funk) aan de wereld. In The Chronic creëerde Dr. Dre de ongekende soundscape van “Weed Rap”, met zijn funk en jazz gesamplede beats, naast Snoop’s laid-back drawl. Verder, Snoop’s Doggystyle, gedrenkt in Dre’s G-Funk sound, vestigde de West-Coast “Party Rap”.
Tegen de tijd dat Tupac naar het label kwam in 1996, had Bad Boy de positie als Hip-Hop’s Best Coast teruggeworsteld. En toen gebeurde “California Love”. In wat het hoogtepunt van de G-Funk sound zou worden, luidde Tupac het “Thug Life” in tot een clumbthumping, vocoder-steeped fenomeen. Cultureel liet Death Row zijn aanwezigheid voelen, door de sterke arm persoonlijkheid van Suge, de thug mentaliteit van Tupac, en het pothead aura van Snoop te belichamen. Het is veilig om te zeggen dat weinig andere labels ooit hebben genoten van de invloed die Death Row had in hun tijd.
Invloed Score: 25/25
Bad Boy Records (’94-’00)
Op een moment dat G-Funk de rage was, gingen Diddy en Biggie voor het andere uiterste – zich koesteren in weelde. Hun cartooneske gregarious muziekvideo’s, vol met moderne herenhuizen (“Juicy”), champagne, vrouwen en bubbelbaden (“Big Poppa”), jachten en dure auto’s (“Hypnotize”), en flitsende pakken (“Mo Money Mo Problems”), waren spectaculair in hun overdadigheid. Dit was Bad Boy’s blauwdruk. Muzikaal gezien zorgde Diddy’s productie voor een soulvolle, met samples overladen benadering die pop crossovers realistisch maakte. De bubble-gum pop sound, aangestipt door Biggie en gemasterd door Mase, heeft het genre enorm beïnvloed (zie: Ja Rule, Fabulous, en Nelly). Muzikaal en cultureel gezien evenaart Bad Boy dus Death Row in termen van invloed.
Invloedsscore: 25/25
Aftermath Entertainment (’99-’05)
Als je bedenkt dat hij de eerste echt grote rapper was, was de culturele invloed van Eminem wereldschokkend. Muzikaal was hij gezegend met de nieuwste versie van Dre’s geluid. Naast Eminem had het label 50 Cent, die meer aantrekkingskracht op de straat had vanwege het feit dat hij… eigenlijk van de straat was. Hij gebruikte deze ruigheid in zijn voordeel, door de positie van Gangsta Rap in te nemen wanneer dat nodig was, terwijl hij de crossover pop appeal behield wanneer een club nummer in de roeping lag. Deze twee waren enorm
Invloedsscore: 20/25
Cash Money Records (’08-’14)
Hoewel hun invloed cultureel niet de hoogten van de eerder genoemde labels raakt, heeft Cash Money – bij monde van Drake en Nicki Minaj – het genre in de richting van een sing-song benadering gestuurd. Terwijl rappers uit het verleden de vaardigheid beheersten om hun hooks te zingen, hadden we nog nooit iemand gezien die noten kon raken zoals Drake en Nicki. En dus is hun invloed geworteld in hun buitenmaatse talent, dat het genre heeft doen eisen dat een rapper aan alle eisen voldoet.
Invloedsscore: 20/25
Death Row – 95/100
Aftermath – 91/100
Het is geen verrassing dat Death Row de winnaar is. Aangevoerd door de intimiderende verschijning aller tijden in het genre – Suge Knight – met supersterren Tupac, Dr. Dre, en Snoop Dogg, was Death Row baanbrekend – muzikaal, cultureel, en commercieel. De echtheid, het Thug Life, de Gangsta gevoeligheid – het was er allemaal. Maar niets van dat alles zou er toe gedaan hebben als hun muziek niet spectaculair was geweest. Het zat allemaal in hun sound.
All eyez on them.
