Type in Hindi

Hindi jest najczęściej używanym językiem w Indiach. Jest piątym najczęściej używanym językiem na świecie z około 182 milionami rodzimych użytkowników w 1998 roku. Pismo używane do pisania w hindi to Devanagari.

Hindi jest powszechnie pisany, mówiony i rozumiany w północnych Indiach i większości innych miejsc w Indiach. W 1997 roku, badanie wykazało, że 66% Hindusów potrafi mówić w języku hindi. Najbardziej rozpowszechniona forma języka hindi jest znana jako Hindustani.Przejęła ona słowa z języków drawidyjskich południowych Indii, wiele słów z języków perskiego, arabskiego, tureckiego, angielskiego i portugalskiego.

Hindi, a dokładniej Modern Standard Hindi, jest znormalizowanym i sanskryckim rejestrem języka hindustani (Hindi-Urdu). Hindustani jest językiem ojczystym ludzi mieszkających w Delhi, Haryanie, zachodnim Uttar Pradesh, Bihar, północno-wschodnim Madhya Pradesh, i części wschodniego Rajasthan, iHindi jest jednym z oficjalnych języków Indii. Colloquial Hindi jest wzajemnie zrozumiały zanother rejestru Hindustani, (Modern Standard) Urdu, który jest związany z religią muzułmańską. Obie odmiany hindustani są niemal identyczne w podstawowej strukturze i gramatyce, a na poziomie potocznym także w słownictwie i fonologii. Wzajemna zrozumiałość zmniejsza się w kontekstach literackich i specjalistycznych, które opierają się na wykształconym słownictwie zaczerpniętym z różnych źródeł; Hindi czerpie swoje specjalistyczne słownictwo z sanskrytu, podczas gdy Urdu z perskiego i arabskiego.

Osoby, które identyfikują się jako rodzimi użytkownicy Hindi obejmują nie tylko użytkowników Hindustani, którzy są Hindusami, ale także wielu użytkowników języków pokrewnych, którzy uważają swoją mowę za dialekt Hindi. W spisie powszechnym w Indiach w 2001 roku 258 milionów ludzi podało hindi jako swój język ojczysty; w 2009 roku najlepszą liczbą, jaką Ethnologue mógł znaleźć dla osób posługujących się faktycznym hinduskim (dialektem Khariboli, a nie urdu) była liczba 180 milionów z roku 1991. To czyni hindi w przybliżeniu szóstym co do wielkości językiem na świecie.

Konstytucja Indii, przyjęta w 1950 roku, deklaruje, że hindi będzie pisany w skrypcie Devanagari i będzie oficjalnym językiem rządu federalnego Indii. Jednakże, angielski nadal jest używany jako język urzędowy wraz z hindi. Hindi jest również wymieniony jako jeden z dwudziestu dwóch języków w ósmej liście koncesyjnej Konstytucji Indii, co uprawnia go do reprezentacji w Komisji Języków Urzędowych. The Constitution of India has effectively instituted the use of Hindi and English as the two languages of communication for the Union Government. Większość dokumentacji rządowej przygotowywana jest w trzech językach: angielskim, hindi i podstawowym języku urzędowym lokalnego stanu, jeśli nie jest to hindi lub angielski.

Przewidywano, że hindi stanie się jedynym językiem roboczym rządu centralnego do 1965 roku, przy czym rządy stanowe będą mogły swobodnie funkcjonować w wybranym przez siebie języku. Jednak powszechny opór wobec narzucania hindi nierodzimym użytkownikom języka, zwłaszcza w południowych Indiach (np. antyhindi agitacje w Tamil Nadu) i w Bengalu Zachodnim, doprowadził do uchwalenia Ustawy o Językach Urzędowych z 1963 roku, która przewidywała bezterminowe używanie języka angielskiego do wszystkich celów urzędowych. Jednakże, konstytucyjna dyrektywa do mistrza rozprzestrzeniania się hindi została zachowana i silnie wpłynęła na politykę rządu Unii.

Na poziomie stanowym, hindi jest językiem urzędowym w następujących stanach: Bihar, Jharkhand, Uttarakhand, Madhya Pradesh, Rajasthan, Uttar Pradesh, Chhattisgarh, Himachal Pradesh, Haryana i Delhi. Każdy z nich może również wyznaczyć „język współurzędowy”; na przykład w Uttar Pradesh, w zależności od formacji politycznej będącej u władzy, czasem tym językiem jest urdu. Podobnie, hindi ma status języka urzędowego w kilku dodatkowych stanach.

Dialektem, na którym opiera się standardowy hindi, jest Khadiboli, język wernakularny Delhi i otaczającego go zachodniego Uttar Pradesh i południowego Uttarakhand. Dialekt ten zyskał językowy prestiż w Imperium Mughal (XVII wiek) i stał się znany jako Urdu, „język dworu”. Jak zauważono i odniesiono się w History of Hindustani, przed uzyskaniem niepodległości przez Indie i Pakistan, nie był on określany jako Urdu, ale jako Hindustani. Po uzyskaniu niepodległości, rząd Indii rozpoczął standaryzację hindi jako odrębnego języka od urdu.