Chinese Noedels Geschiedenis, Soorten en Recepten

Bijna alle culturen hebben ten minste één gekoesterd noedelgerecht, van Duitse spaetzle (zelfgemaakte noedels met ei) tot Joodse kreplach (noedelpasteitjes gevuld met rundvlees, kip en kruiden). Maar alleen de Italianen wedijveren met China voor de titel van de cultuur die het meest toegewijd is aan noedels.

De Chinezen geloven dat elke maaltijd een gelijke verdeling moet bevatten tussen fan (granen en zetmeel) en t’sai (fruit en groenten). Een van de graangerechten waarop zij vertrouwen om deze harmonieuze voedingsbalans te bieden is noedels.

Geschiedenis van noedels

Er is enige onenigheid over wie oorspronkelijk op het idee is gekomen om water en meel te mengen om noedels te maken. De Arabieren beweren de eersten te zijn geweest die gedroogde pasta gebruikten, als een manier om meel te bewaren tijdens hun trektochten door de woestijn. Maar ongeacht hun oorsprong weten we dat de Chinezen zich al ongeveer 2000 jaar tegoed doen aan noedels, sinds de Han-dynastie (206 v.C.-220 n.C.). Sommige deskundigen geloven zelfs dat de Italianen voor het eerst pasta aten toen Marco Polo terugkeerde van zijn lange reis door China met een heleboel ongewone levensmiddelen, waaronder noedels.

Net als Italiaanse pasta variëren Aziatische noedels in breedte, van zo dik als koffieroedels tot zo dun als tandenstokers. Maar als het op lengte aankomt, worden ze meestal lang en ongesneden geserveerd. Volgens de Chinese traditie symboliseren lange noedels namelijk het vooruitzicht op een lang leven. Noedels worden vaak geserveerd bij verjaardagsfeesten en verse noedels worden regelmatig bij graven gelegd.

Watch Now: How to Tell The Difference Between Chow Mein, Chow Fun, Lo Mein, and Mei Fun

Soorten noedels

Chinese noedels, ook wel mien genoemd, vallen uiteen in drie hoofdcategorieën. De meest voorkomende zijn noedels van tarwemeel, die met of zonder eieren kunnen worden bereid. Afhankelijk van de overige ingrediënten kunnen tarwenoedels wit of geel zijn, dun als spaghetti of dik als Fettucine, stijf of zeer elastisch.

Van rijstmeel, water en zout kunnen rijstnoedels ook dik of zeer dun zijn, de laatste lijken bijna op lange slierten kokosnoot. Hetzelfde geldt voor rijststengels. Er zijn ook wikkels van rijstpapier, in ronde of driehoekige vorm.

Finitief zijn cellofaan noedels, doorzichtige noedels gemaakt van gemalen mungbonenpasta.

In China is het maken van “met de hand getrokken” noedels een kunst waarbij de uitgerekte pasta in beide handen wordt gehouden en een aantal malen wordt rondgedraaid. Dan wordt de pasta op een plank gelegd en herhaaldelijk gevouwen en opnieuw gevouwen. Uiteindelijk wordt de pasta omgevormd tot lange, dunne noedels. Hoewel het in China nog steeds mogelijk is om verkopers met de hand getrokken noedels te zien maken, worden de meeste noedels tegenwoordig machinaal gemaakt.

Hier volgen de meest voorkomende noedels in de Chinese keuken:

• Cellofaan noedels: Cellofaan noedels worden ook wel bonendraden, glibberige noedels of zelfs bonenvermicelli genoemd en zijn gemaakt van mungbonenzetmeel. Laat ze voor gebruik weken in heet (niet kokend) water. Cellofaannoedels doen het goed in soepen en roerbakgerechten, omdat ze de smaak van het voedsel waarmee ze worden gekookt, absorberen. Wanneer ze gefrituurd worden, zwellen ze op en worden ze knapperig.
• Eierenmeelnoedels: Vers of gedroogd, u herkent deze noedels meestal aan hun gele kleur. Gemaakt van eieren, tarwemeel en water, ze zijn er in een aantal breedtes en vormen, van de dunnere vermicelli tot platte dikkere noedels (instant Ramen is een type eiernoedel). Ze worden gebruikt in soepen en roerbakgerechten en moeten voor gebruik worden gekookt.
• Rijstnoedels: Gemaakt van rijstmeel en water, rijstnoedels zijn er in vele soorten, van dunne vermicelli tot dikke platte noedels. De term “rijstnoedels” kan zowel betrekking hebben op de dunnere noedels als op de middelgrote en dikkere platte noedels. Rijstnoedels moeten vóór gebruik vijftien tot twintig minuten in heet water geweekt worden. Middelgrote rijstnoedels, Banh Pho genoemd, worden gebruikt om Vietnam’s populaire Pho soep te maken.

Hoe van noedels te genieten

Noedels worden warm of koud gegeten, gestoomd, geroerbakt, gefrituurd, gekookt, of in een soep geserveerd. Noedels zijn een uitstekende bron van eiwitten, bevatten weinig calorieën en zijn rijk aan complexe koolhydraten.

Chow mein en lo mein zijn twee traditionele gerechten waarin noedels schitteren. Het verschil tussen de twee ligt niet in het soort noedels dat wordt gebruikt, maar in de manier waarop de twee gerechten worden bereid. In het geval van chow mein worden de ingrediënten geroerbakt en vervolgens geserveerd over noedels die apart zijn bereid. Bij lo mein daarentegen worden de gekookte noedels in de wok gegooid en tijdens de laatste fasen van het koken met andere ingrediënten gemengd. Hierdoor kunnen de noedels meer van de smaak van de saus opnemen.

Er zijn geen vaste regels over welk type noedels je bij welk gerecht moet gebruiken, en je zult vaak chow mein recepten vinden waarbij de noedels vervangen worden door rijst. In het Westen is het gebruikelijk om knapperige noedels te gebruiken bij de bereiding van chow mein, terwijl in China chow mein wordt gemaakt met zachte noedels. Italiaanse pasta zoals fettuccine of spaghetti werkt heel goed in chow mein recepten.