Hispanic or Latino: Which is Correct?

Door Grace Austin and Damian Johnson

In de meeste overheidsdocumenten en de Amerikaanse volkstelling wordt de term Hispanic gebruikt. In de kiosk vindt men Latina en Latino tijdschriften. Het gebruik van de term Hispanic of Latino is een onopgeloste kwestie geworden onder de Hispanic/Latino-bevolking. Welke term is nu de juiste?

In 2010 telde de Latino-bevolking 50,5 miljoen mensen. Volgens het U.S. Census Bureau waren Hispanics verantwoordelijk voor meer dan de helft van de bevolkingsgroei in de periode 2000-2010. Als snelst groeiende minderheid van het land groeit de Latino-bevolking in de Verenigde Staten exponentieel, en ook hun koopkracht en culturele aanwezigheid nemen toe.

Uit studies is gebleken dat de term Latino steeds meer wordt geaccepteerd onder Hispanics. Uit een presidentiële enquête van Hispanic Trends, Inc. blijkt echter dat een aanzienlijke meerderheid van de Hispanics nog steeds de voorkeur geeft aan de term Hispanic.
De term Hispanic verwijst naar de plaats van herkomst van een persoon en heeft betrekking op personen uit Mexico, Puerto Rico, Cuba, Centraal- en Zuid-Amerika. Al deze gebieden werden door de Spanjaarden veroverd en gevestigd en heetten oorspronkelijk Hispania, een term die oorspronkelijk door de Romeinen werd bedacht om te verwijzen naar het Iberisch schiereiland.

“Hispanic is een cultuur. Wij hebben Hispanic nooit beschouwd als een ras of etniciteit, maar in de Verenigde Staten wordt het beschouwd als een ras of etniciteit,” zei Dr. Juan Carlos Toledano, universitair hoofddocent Hispanic Studies aan het Lewis and Clark College. “Hispanic was bedoeld als een etnische categorie.”

Hispanic werd voor het eerst gebruikt bij de volkstelling van 1970, ingevoerd door de regering Nixon om redenen van demografische verduidelijking. Dit was de eerste keer dat de groep officieel door de Amerikaanse regering werd erkend.

“Hispanic verwijst naar de plaats van herkomst, ongeacht het ras. Bijvoorbeeld, wat ik heb gevonden met mensen de volkstelling is ze moeten het vakje voor Hispanic, en dan ras. Maar het verwijst wel terug naar Spaanssprekende landen en waar Spanje de vroegere kolonisator was,” aldus Dr. Kimberly Simmons, directeur van Latijns-Amerikastudies aan de Universiteit van South Carolina.

In tegenstelling hiermee verwijst Latino naar een groep mensen die leefden in de veroverde Romeinse provincies en regio’s waar de Latijnse taal wortel schoot, meestal de Romantische talen genoemd: Frans, Spaans, Italiaans, Portugees, Roemeens, Catalaans, en andere. Latino verwijst dus naar Frankrijk, Spanje, Italië en andere regio’s waar deze talen worden gesproken. Tegenwoordig verwijst de definitie echter naar Latijns-Amerikanen, hoewel de oorsprong ervan teruggaat tot het voormalige Romeinse Rijk.

“Alle Latino’s zijn Latino’s, maar niet alle Latino’s zijn Latino’s. Brazilië, een door Portugezen bewoond gebied, is niet Hispanic, maar wel Latino,” verduidelijkt Simmons.

Latino werd oorspronkelijk gezien als anti-indiaans toen het werd uitgevonden door Spaans-Amerikaanse ballingen in Europa aan het eind van de negentiende eeuw, volgens Ilan Stavans, co-auteur van What is La Hispanidad? Sommige intellectuelen zagen het als een “dekmantel voor de valse homogeniteit” op het continent. De term won later aan populariteit in de twintigste eeuw.
Latino is de laatste jaren een zelfidentificerend en verenigend woord geworden voor veel van de volkeren op het westelijk halfrond, vooral in de Verenigde Staten.

“Wat zelfidentificatie betreft, denk ik dat er meer een beweging en een verschuiving is om Latino te zeggen in de Verenigde Staten. Latino is een manier geworden om de verschillende groepen in Latijns-Amerika, de kinderen van degenen die hier uit verschillende landen zijn, onder een grotere paraplu te verenigen,” zei Simmons.

Nu is Latino de meest politiek correcte term geworden. Voor sommigen heeft Hispanic een negatieve connotatie, waaronder bendevorming, werkloosheid en een laag opleidingsniveau, volgens Lily Benjamin, VP Organization Development and Diversity bij Broadridge Financial.

Een soortgelijk woord, Chicano, wordt door sommigen gezien als een denigrerende term en door anderen als een label van trots.

“De term, die in eerste instantie bedoeld was om te degraderen, werd niet bedacht door Mexicanen, maar door blanken en andere rassen. Het verwees naar mensen van Mexicaanse afkomst, maar was bedoeld om respectloos te zijn en Mexicanen als een inferieure klasse in de samenleving te bestempelen,” aldus Broadridge.

Anderen, zoals Toledano, hebben een andere kijk op de term. Hij vergelijkt het met de culturele verschuiving van identificatie als ‘zwart’ naar ‘Afro-Amerikaans’ in de Afro-Amerikaanse gemeenschap.

“In het algemeen werd het voor de Chicano-bevolking een woord van trots. In de jaren ’50 en ’60 werd ‘Chicano’ een woord dat je de kracht gaf om deel uit te maken van een gemeenschap waar je trots op bent. Maar dat betekende niet dat er geen problemen waren met de rest van de bevolking.”

Terwijl Hispanic soms stereotype beelden oproept van landarbeiders en dienstmeisjes, roept Latino soms een meer geromantiseerd beeld op.

“Misschien in de media of in films, als je Hispanic zegt, denken we migrantenarbeiders. Als je Latino zegt, denk je aan muziek, de explosie van salsa, of misschien aan eten. Het is niet verzwaard met de andere dingen met Hispanic. Latino was een manier om dat in een nieuw jasje te steken en zich te distantiëren van de Hispanic ,” aldus Simmons.

Aan de andere kant ziet Toledano deze Latino-stereotypen als soms onwaar.

“Een van de stereotypen is dat Latino’s altijd dansen en feestjes geven. Tot op zekere hoogte is de Latino-cultuur buiten en hebben we veel feestjes, en het is een vrolijke cultuur, maar dat betekent niet dat iedereen gitaar kan spelen en de salsa kan dansen,” voegde Toledano eraan toe.

Regionale verschillen verklaren vaak het gebruik van Latino of Hispanic. In een federaal rapport van het Executive Office of the President’s Office of Management and Budget stelde de regering vast dat Hispanic vaak in het oosten wordt gebruikt, en Latino vaak in het westen.

Voor de meeste Hispanics/Latino’s is een van beide etiketten een persoonlijke voorkeur. Vaak echter kiezen degenen die tot de groep Hispanic/Latino’s behoren ervoor zich te identificeren met hun land van herkomst.

“Ik denk dat de meeste mensen je liever vertellen dat ze Columbiaans of Braziliaans zijn. De meeste mensen zouden liever eerst zeggen waar ze vandaan komen, omdat ze weten dat ‘Latino’ heel divers is. Eerst nationaliteit, en dan Latino, of Hispanic,” zei Simmons.

Voor de groeiende Hispanic/Latino-bevolking wordt nog steeds gediscussieerd over een permanente naam. Zeker is echter dat deze bevolkingsgroep een steeds prominentere plaats inneemt in de samenleving en op de economische markt. Hispanic of Latino, deze heterogene groep blijft een belangrijke rol spelen in de diversiteit in de V.S. en op wereldschaal.